Author Archives: frost

สำหรับใครที่สนใจอยากมีหนังสือเป็นของตัวเอง หรือกำลังเก็บเกี่ยวข้อมูลของการเริ่มทำหนังสือ เพื่อนำหนังสือมาเก็บไว้อ่านเองหรือจะนำไปขายต่อยอดไปเป็นรายได้ แต่ยังไม่รู้ว่าจะออกแบบให้มีจำนวนหน้ามากน้อยเท่าไหร่ดีถึงจะเหมาะกับหนังสือของเรา
.
วันนี้เราจึงอยากนำข้อมูลว่า ความเหมาะสมของหนังสือ 1 เล่ม ควรมีกี่หน้า มาให้ทุกคนได้อ่านกันค่ะ
.
การพิมพ์หนังสือ 1 เล่ม หรือมากกว่า 1 เล่ม ไม่ได้มีกระบวนการผลิตแบบการถ่ายเอกสารออกมาจากเครื่องพิมพ์ ไม่ว่าจะเป็นหนังสือขนาดใดก็ตาม ซึ่งความจริงแล้วการพิมพ์หนังสือจะนิยมใช้กระดาษขนาดใหญ่มากๆ โดยขนาดแต่ละแผ่นจะประมาณ 24 x 35″ หรือ 31 x 43″ หลังจากนั้นนำเข้าไปในแท่นพิมพ์ในครั้งเดียวเพื่อการผลิตในจำนวนมาก ซึ่งสามารถประหยัดเวลาลงมาได้
.
กระดาษขนาดใหญ่มากๆ จะเรียกว่า ยก ซึ่งภายใน 1 ยก หรือ 1 กระดาษแผ่นใหญ่มากๆ จะสามารถแบ่งพื้นที่ให้กับหน้าหนังสือได้มากมาย เช่น ถ้าไซส์ของกระดาษแผ่นเล็ก คือ A5 หรือเทียบเท่ากับขนาด 16 หน้ายกพิเศษ (14.5 x 21 cm) แล้วใน 1 ยกที่ถูกพิมพ์ออกมา จะได้หนังสือ 16 หน้าเล็กๆ ในแผ่นเดียวกัน
.
แล้วหนังสือควรมีกี่หน้า อย่างแรกเราต้องถามตัวเองก่อนว่า เราจะเขียนหนังสือประเภทอะไร อยากได้หนังสือขนาดเท่าไร อย่างเช่น อยากได้หนังสือแบบนิยายทั่วๆ ไปที่ขายตามท้องตลาด ก็จะเป็นขนาด 16 หน้ายกพิเศษ (14.5×21 cm)
.
ดังนั้นจำนวนหน้าทั้งหมด ควรเป็นจำนวนที่ 16 หารลงตัว เช่น 16 หน้า 32 หน้า 48 หน้า 64 หน้า ซึ่งเอาสูตรคูณแม่ 16 มาคูณได้เรื่อยๆ เป็นต้น นั่นก็เพื่อไม่ให้เกิดช่องว่างจนกลายเป็นการสิ้นเปลืองกระดาษ และเป็นการเปลืองงบการจัดพิมพ์โดยไม่จำเป็นอีกด้วย
.
.
#วิธีการคำนวณจำนวนหน้ายก
จำนวนหน้ายก = จำนวนหน้าเล็กทั้งหมด / ขนาดหน้ายก
(โดยเศษจะต้องเหลือ 0 เพื่อความคุ้มค่าของการพิมพ์)
.
.
#ขนาดหน้ายกของหนังสือทั่วไป
1 หน้ายก ขนาดประมาณ 31” X 43”
4 หน้ายก ขนาดประมาณ 14.5” X 22.5”
8 หน้ายก ขนาดประมาณ 7.5” X 10.25”
16 หน้ายก ขนาดประมาณ 5” X 7.25”
32 หน้ายก ขนาดประมาณ 3” X 4.5
.
นี่เป็นข้อมูลเบื้องต้นของการทำหนังสือ 1 เล่มค่ะ

แบบไหนที่คุณเป็น?
10 ประเภทของนักอ่าน
.
1. The Hate Reader
คุณเป็นคนประเภทอารมณ์ร้าย กระหายในการอ่าน หรือหากจะพูดให้เข้าใจง่ายขึ้น คุณคือคนที่อ่านแล้วจะตำหนิติเตียนผู้แต่งตลอดเวลา คุณคาดหวังจะให้เนื้อเรื่องเป็นไปตามใจ อ่านไปแล้วก็ตั้งข้อสงสัยอยู่เสมอ เป็นประเภทที่ยิ่งอ่านยิ่งฉุนเฉียว แต่มันเพิ่มอรรถรสในการอ่านให้คุณอย่างมาก
.
2. The Chronological Reader
คุณเป็นคนประเภทอ่านไปตามลำดับ ค่อยเป็นค่อยไป ช้าแต่มั่นคง คุณเป็นประเภทซื้อหนังสือมาแล้วไม่ตั้งกองไว้เฉยๆ แต่จะอ่านมันทุกเล่ม คุณอ่านหนังสือแต่ละเล่มอย่างมีแบบแผนและเหตุผล แต่ถ้าคุณเกิดเบื่อขึ้นมาทิ้งมันไว้เฉยๆ ลึกๆ ในใจคุณจะไม่สบายใจ จนในที่สุดก็จะไปหยิบมันมาอ่านจนจบ
.
3. The Book-Buster
ห้องของคุณเต็มไปด้วยหนังสือ แต่ก็ไม่ได้ถูกจัดวางในที่ที่มันควรอยู่ แต่คุณคือคนที่ชอบอ่านหนังสือและรักหนังสือมากคนหนึ่ง คุณอาจจะนอนกอดหนังสือ เอามันไปอ่านในห้องน้ำ อ่านไปซะทุกที่ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็ตาม
.
4. Delayed Onset Reader 1
คุณเป็นประเภทที่เดินผ่านร้านหนังสือไม่ได้ จะต้องเข้าไปดูและซื้อมันอย่างน้อยหนึ่งเล่ม แล้วพอถึงบ้านคุณก็เก็บมันไว้ แล้วก็อาจลืมไปเลยว่าเคยซื้อเล่มนี้มา คุณมองหนังสือเป็นเหมือนเฟอร์นิเจอร์ประดับห้อง คุณอยากอ่านมัน แต่พอหยิบมาอ่านทีไรคุณก็มีเหตุผลทุกทีว่าฉันยุ่ง ฉันไม่ว่าง ฉันไม่มีเวลาอ่านมัน สุดท้ายหนังสือที่ซื้อมาก็กองอยู่ตรงนั้นไม่ได้อ่านสักที แต่ถ้าวันไหนคุณตัดสินใจหยิบมันขึ้นมาคุณก็พบว่ามันสนุกจนวางไม่ลงเลยทีเดียว เป็นผู้อ่านประเภทที่ต้องบิ้วอารมณ์ตัวเองนานหน่อย
.
5. Delayed Onset Reader 2
คุณไม่ใช่นักอ่าน แต่คุณซื้อหนังสือมาเพื่อที่จะโชว์ว่าคุณมีนะ หากคุณเป็นคนที่ร่ำรวยคุณอาจทำห้องสมุดสวยๆ ขึ้นมาเพื่อไว้โชว์หนังสือต่างๆ ที่คุณมีเลยก็ว่าได้ แต่จะซื้อมาโชว์ทำไมถ้าคุณไม่ได้อ่าน หนังสือก็หมดความหมายหรือเปล่า พิจารณาให้ดีว่าคุณได้อ่านมันบ้างหรือยัง อ่านเถอะ หนังสือรอคุณเปิดมันอยู่
.
6. The Bookphile
ไม่ใช่แค่รักการอ่าน แต่คุณเป็นคนที่รักหนังสือ กลิ่นของหนังสือเก่าๆ มันยั่วยวนจิตใจของคุณมาก คุณรักหนังสือมากกว่าสิ่งอืนใด ชอบที่ได้สะสมหนังสือเก่าๆ ใครพับมุมกระดาษของหนังสือที่ยืมคุณไป คุณอาจโกรธอยู่หลายวันหลายคืนทีเดียวล่ะ
.
7. The Anti-Reader
คุณคือคนประเภทที่ไม่ชอบอ่านหนังสือ ด้วยเหตุผลที่ว่ามันยาวเกินไป คุณกลัวการอ่านอะไรยาวๆ แม้กระทั่งพวกบล็อกหรือบทความต่างๆ แต่คุณรู้ไหมว่า ชีวิตที่ขาดการอ่านหนังสือมันเป็นชีวิตที่น่าเศร้าจริงๆ นะ เราแนะนำให้คุณเริ่มต้นด้วยการอ่านอะไรสั้นๆ ง่ายๆ ลองเข้าไปในร้านหนังสือ หยิบหนังสือเล่มบางๆ ขึ้นมาพลิกดู เปิดผ่านหน้าแต่ละหน้าแล้วคุณจะพบว่ามันก็จะมีอีกด้านของชีวิตที่น่าสนใจรออยู่
.
8. The Cross-Under
คุณเป็นคนที่โตมากับการอ่านหนังสือเด็ก หรือไม่ก็เป็นเด็กที่อ่านหนังสือผู้ใหญ่ คุณไม่มีกฏเกณฑ์ในการอ่าน ตอนสมัยคุณเด็กๆ เวลาที่คุณไปยืมหนังสือในห้องสมุด บรรณารักษ์อาจเคยกล่าวกับคุณว่าหนังสือเล่มนี้มันยากเกินกว่าที่เธอจะเข้าใจนะ แต่ก็เหอะใช่ว่าคุณจะสนใจคำตักเตือนนั้น นำมันไปอ่านทั้งๆ ท้ายที่สุดอาจไม่ได้อะไรจากมันก็ตามที หากคุณเป็นคนประเภทนี้คุณคือผู้ที่มีความคิดเป็นอิสระอย่างแท้จริง
.
9. The Multi-Tasker
คุณเป็นนักอ่านหนังสือนะ แต่จะอ่านมันไม่เคยจบเล่มเลย คุณอาจเตรียมหนังสือดีๆ สักเล่มไว้อ่านแต่อ่านไปอ่านมาคุณอาจจะต้องไปทำงานที่ค้างอยู่ หรือกำลังอ่านอยู่ดีๆ ก็ต้องไปกินข้าว ซักผ้า หรือทำอะไรสารพัดอย่างจนขัดจังหวะการอ่านของตัวเอง ทำให้เกิดอาการต่อไม่ติด ไม่อินกับคาแรคเตอร์ สุดท้ายก็ต้องเปลี่ยนเล่มใหม่ทั้งที่ยังอ่านไม่ทันจะจบเล่มเลย วิธีการอ่านเรื่องยาวอาจไม่เหมาะกับคุณ แต่หากคุณมีลักษณะการอ่านแบบนี้คุณจะเป็นคนที่สามารถทำเรื่องงานและเรื่องรักให้ดีได้ในเวลาเดียวกัน
.
10. The Sleepy Bedtime Reader
ช่วงเวลาก่อนนอนเป็นเวลาเดียวที่คุณอยากจะอ่านหนังสือ มีหนังสือวางอยู่ข้างเตียงตลอดเวลา แต่เมื่อคุณเริ่มเปิดอ่านทีไร คุณก็จะหลับไปอย่างไม่รู้ตัว และตื่นมาพร้อมกับมีหนังสือกองอยู่ที่เตียง หรือไม่ก็วางอยู่บนหน้าของคุณ เป็นเรื่องที่น่าอายอยู่เหมือนกัน อย่าให้ใครรู้เชียวล่ะว่าหนังสือที่มีอยู่เต็มบ้านนั้นคุณอ่านไม่จบสักที
.
แล้วคุณล่ะคะ เป็นแบบไหนใน 10 ข้อนี้

‘ดินสอ’ หนึ่งในเครื่องเขียนต้นๆ ที่เราต่างเคยใช้ขีดเขียน วาดภาพ แรเงา คอยให้ความสะดวกสบายแก่เราในหลายๆ เรื่อง
.
แต่จะมีใครในที่นี้รู้บ้างล่ะคะว่า ดินสอนั้นมีจุดเริ่มต้นมาจากตรงไหน มีที่มาที่ไปอย่างไรบ้าง จนพัฒนามาเป็นเครื่องเขียนให้เราใช้ขีดเขียน จดบันทึก มาจนถึงทุกวันนี้
.
ถ้าอยากรู้… สยามจุลละมณฑลจะมาเล่าให้ฟังค่ะ
.
.
#จุดกำเนิดและประวัติของดินสอ เริ่มเมื่อประมาณ 400 กว่าปีก่อน
.
ในปี ค.ศ.1564 เกิดเหตุพายุใหญ่ในทุ่งเลี้ยงแกะ ที่ประเทศอังกฤษ ต้นไม้ถูกพายุพัดถอนรากถอนโคนเป็นจำนวนมาก เมื่อพายุสงบ ชาวบ้านพบหินสีดำอยู่ใต้ดิน ณ บริเวณรากของต้นไม้ที่โค่นล้ม หลังจากทดลองนำมาขีดเขียน ปรากฏว่ามีความคมชัดดี ไม่ต่างจากน้ำหมึก คนเลี้ยงแกะจึงนำมาเขียนสัญลักษณ์ลงบนตัวแกะ จากนั้นจึงมีการนำมาใช้เรื่อยๆ ไม่ว่าจะทำเครื่องหมายบนสินค้าเพื่อบอกรายละเอียดอย่างชนิด จำนวน และราคาของสินค้านั้นๆ
.
ซึ่งหินสีดำที่ค้นพบในครั้งนั้นคือ แกรไฟต์ (Graphite เป็นคาร์บอนชนิดหนึ่ง) จึงเรียกได้ว่านี่เป็นการค้นพบวัสดุที่ใช้ทำไส้ดินสอได้ดีโดยบังเอิญก็ว่าได้
.
.
แกรไฟต์ถูกใช้งานอย่างแพร่หลาย ทั้งใช้เขียนใช้วาด หรือแม้แต่เป็นส่วนผสมในกระสุนปืนใหญ่ เนื่องจากช่วงเวลานั้นมีสงครามน้อยใหญ่มากมายเกิดขึ้นในยุโรป จนในที่สุดแกรไฟต์ก็ขาดตลาด
.
กระทั่งในปี ค.ศ.1795 นิโคลาส แจ็ก คอนเต้ หัวหน้านักเคมีและนักประดิษฐ์ชั้นแนวหน้าของฝรั่งเศส ค้นพบวิธีการบดแกรไฟต์โดยนำมันมาผสมเข้ากับดินเหนียวและน้ำ ทำให้คล้ายก้อนแป้งเปียก ก่อนจะนำไปกดลงแม่พิมพ์แล้วเผา
.
ซึ่งในยุคแรกแท่งแกรไฟต์จะถูกใช้แบบเพียวๆ ทำให้มีปัญหาเกี่ยวกับความสกปรกเลอะเทอะ คนยุคนั้นจึงมักใช้เชือก กระดาษ หรือผ้า พันแกรไฟต์ไว้ก่อนจะเขียน ภายหลังมีการคิดค้นวิธีการนำไม้มาประกบเข้ากับไส้ดินสอ มนุษย์จึงเริ่มมีดินสอไม้ที่กลายเป็นต้นตำรับของดินสอมาจนถึงปัจจุบัน
.
.
และนี่เป็นสรุปสั้นๆ ที่ทางเรานำมาเล่าให้ทุกคนได้รู้ถึงจุดกำเนิด ที่มาที่ไปของเจ้าดินสอที่เราใช้กันมาจนถึงปัจจุบันนี้ค่ะ